طرح تحول سلامت که قرار بود همچون نسخه‌ای شفابخش، مرهمی بر درد بیماران و گسترش سلامت در جامعه باشد اما اینچنین نشد و منابعی که به حق می‌توانست به بهداشت و پيشگيرى اختصاص یابد صرف درمان شد.
پیشگیری مهمترین بخش نظام سلامت است اما متاسفانه آنطور که باید، احساس نمی‌شود و لازم است بستری فراهم شود تا این مساله به یک گفتمان عمومی تبدیل شود.
هر چقدر تخت بيمارستانى فراهم كنيم وقتى جمعيت بيمار ما از ١٠ درصد جامعه بيشتر شود، دیگر امكانات بيمارستانى كفاف نخواهد داد و این همان خطايى است كه در طرح تحول سلامت رخ داده است.
اصلا تصور اینکه خط مقدم مبارزه با بیماری، بيمارستان‌ها هستند تصور اشتباهی است بلكه بیماری را بايد در مدارس، مساجد و خانه‌ها پس بزنیم.
باید به جای افزایش تخت بیمارستانی از افزایش خانه‌های بهداشت و برنامه‌های آموزش سلامت در مدارس و صدا و سیما حرف بزنیم.
برای پیشبرد بهداشت در کشور الزامی به رایگان کردن بی‌دلیل هزینه‌ها نیست بلکه سرمایه‌گذاری در ارتقا کیفیت خدمات موثرتر است.
حال سوال این است که طرح تحول سلامت چه میزان در کنترل و پیشگیری که مهمترین اصل نظام سلامت جهان است نقش داشته؟ منابع عظیم این طرح در کدام مسیرها صرف شده؟ در همین راستا شفافیت اسناد مالى پرداخت درمانى به افراد ستادى درمان در کلینک‌ها و بیمارستان‌ها امری لازم است همچنین نحوه انعقاد قرارداد تجهيزات بزرگ و داروی بيمارستانى كه با ترك تشريفات همراه بوده است باید بررسی شود که امیدواریم مسئولین بتوانند پاسخگو باشند.
یادداشت از: مجید تیموری - مسئول علمی گروه جهادی شهید سیاهکالی بسیج دانشکده پرستاری ملایر
انتهای پیام/