صفحه نخست

استان ها

اقشار و معاونت‌ها

وزارتخانه ها

محور مقاوت

اقتصاد مقاومتی

روابط بین الملل

ورزشکاران

فیلم و نماهنگ

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

بوشهر

تهران

تهران بزرگ

چهارمحال و بختیاری

خراسان جنوبی

خراسان رضوی

خراسان شمالی

خوزستان

زنجان

سمنان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویراحمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

جامعه زنان

راهیان نور

جامعه پزشکی

اجتماعی

دانشجویی

مهندسین صنعت

اصناف

مداحان

کارگری

عشایری

پیشکسوتان

دانش آموزي

مهندسین عمران

فرهنگیان

اساتيد

مهندسين کشاورزی

حقوقدانان

طلاب و روحانيون

بنیاد فرهنگی روایت

علمي، پژوهشي و فناوري

بسیج رسانه

كارمندان

مساجد و محلات

بنیاد تعاون

باشگاه خبرنگاران

باشگاه آذربایجان شرقی

باشگاه آذربایجان غربی

باشگاه اردبیل

باشگاه اصفهان

باشگاه البرز

باشگاه ایلام

باشگاه بوشهر

باشگاه تهران

باشگاه تهران بزرگ

باشگاه چهارمحال و بختیاری

باشگاه خراسان جنوبی

باشگاه خراسان رضوی

باشگاه خراسان شمالی

باشگاه خوزستان

باشگاه زنجان

باشگاه سمنان

باشگاه سیستان و بلوچستان

باشگاه فارس

باشگاه قزوین

باشگاه کردستان

باشگاه قم

باشگاه کرمان

باشگاه کرمانشاه

باشگاه کهگیلویه و بویراحمد

باشگاه گلستان

باشگاه گیلان

باشگاه لرستان

باشگاه مازندران

باشگاه مرکزی

باشگاه هرمزگان

باشگاه همدان

باشگاه یزد

رزمایش اقتدار عاشورایی

هنرمندان

سازندگی

فرهنگی و هنری

صفحات داخلی

چهارشنبه ۱۵ فروردين ۱۴۰۳ - 03 April 2024
شهید عباس میرعرب، در یکم شهریور ۱۳۴۶ در روستای رضی از توابع شهرستان رامیان به دنیا آمد و پانزدهم آبان ۱۳۶۱ در مریوان بر اثر سهل‌انگاری و اصابت سهوی گلوله به شهادت رسید.
کد خبر: ۹۵۸۹۰۹۳
|
۱۵ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۱:۲۰

به گزارش خبرگزاری بسیج از گلستان؛ شهید عباس میرعرب، در یکم شهریور ۱۳۴۶ در روستای رضی از توابع شهرستان رامیان به دنیا آمد. پدرش مصیب و مادرش لیلا نام داشت. دانش‌آموز سوم راهنمایی بود. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. پانزدهم آبان ۱۳۶۱ در مریوان بر اثر سهل‌انگاری و اصابت سهوی گلوله به شهادت رسید. مزارش در گلزار شهدای شهرستان آزادشهر واقع است.

 خاطره‌ای به نقل از مادر شهید میرعرب

 فقیر نیازمند

 فرزندم بسیار مهربان و دل‌سوز بود. در محله ما فقیری بود که در اکثر روزها به خانه ما می‌آمد. شهید با شور و شوقی وصف‌ناپذیر نیازهای او را برطرف می‌ساخت. لباس‌هایی را که در خانه موردنیاز نبود به او می‌داد. خوراک مناسب در مقابلش می‌گذاشت و مقداری پول به او می‌داد. بعد از شهادت عباس، آن فقیر بسیار گریست و دیگر به خانه ما نیامد.
 لباس نو

 فرزندم حاضر بود خود لباس نپوشد و غذا نخورد، ولی به آن‌هایی که ندارند اهدا نماید، هیچ‌وقت لباس نو نمی‌پوشید. وقتی علت را از او جویا شدم، می‌گفت: مادر اگر من لباس نو بپوشم، دل بچه‌هایی که والدین آن‌ها توان خرید لباس برایشان را ندارند به درد خواهد آمد و این عمل برای یک مسلمان گناهی بزرگ و نابخشودنی است.

انتهای خبر/

ارسال نظرات