به گزارش روابط‌عمومی بانک صادرات ایران، محمدحسین ادیب در نشستی با حضور حجت‌اله صیدی، مدیرعامل، رضا صدیق، قائم‌مقام و حمید تاجیک نایب‌رئیس هیئت مدیره بانک صادرات ایران، بااشاره به ظرفیت‌ها و ریسک‌های نظام بانکی و شرایط پیش روی شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی از منظر اقتصاد کلان، مسیر حرکت نقدینگی و اقتصاد سیاسی، به واکاوی شرایط اقتصادی کشور پرداخت.
محمدحسین ادیب با اشاره به اینکه بحران بانکی اساسی نداریم، افزود: یکی از مشکلات فعلی اقتصاد ایران ضعف تقاضا است. راه حل این وضعیت، سیاست انبساطی و تحریک تقاضا است که در این راستا به‌منظور جلوگیری از تمرکز ثروت، باید سرعت گردش پول کاهش و نقدینگی مازاد حذف شود و در این راستا وام‌های بانکی به کسانی تعلق گیرد که از انگیزه کافی برای بازپرداخت آن برخوردار باشند.
در این نشست حمید تاجیک نایب‌رئیس هیئت‌مدیره و رئیس کمیته عالی مدیریت ریسک بانک صادرات ایران نیز با اشاره به اینکه ١٨ درصد ذخایر گاز دنیا در ایران است و گاز بزرگترین، مهم‌ترین و کارآمدترین منبع انرژی در آینده نزدیک خواهد بود، اظهار کرد: کسب‌وکارهایی که از این منبع انرژی استفاده کنند، در آینده جزو مزیت‌های محوری کشور به شمار می‌روند و ارائه تسهیلات و ایجاد تعهدات برای این شرکت‌ها، می‌تواند ریسک سبد تسهیلات و اعتبارات بانک را به نحو مطلوبی تعدیل کند.
وی افزود: باید به طور هوشمندانه، ترجمان درستی از پیش‌بینی‌های آتی داشته باشیم. لذا با توجه به پیش‌بینی «فروپاشی اقتصاد غرب»، باید ترجمان دقیقی در اقتصاد و نظام بانکی کشور، بانک صادرات، ریسک اعتبارات و سایر مؤلفه‌ها و شاخص‌های آن صورت گیرد.
در کنار حمایت از شرکت‌های مولد و بهره‌ور داخلی در راستای توسعه اقتصادی کشور و چارچوب اقتصاد مقاومتی؛ ریسک‌های ناشی از شرکت‌های بزرگ، تأمین‌کننده‌های آن‌ها و شرکت‌هایی که با یارانه انرژی اداره می‌شوند، باید مد نظر قرار گیرد. همچنین باید توجه داشت که صورت‌های مالی به تنهایی بیان‌گر وضعیت واقعی شرکت‌ها نیست و شرکت‌هایی که توزیع ریسک را به درستی انجام نمی‌دهند و از اهرم‌های مالی استفاده نمی‌کنند، می‌توانند منبعی ریسک‌زا برای بانک‌ها تلقی شوند.
تمرکز زدایی و بهبود کیفیت سبد اعتباری بانک با در نظر گرفتن ریسک‌های اقتصادی و سیستماتیک مترتب بر آن بسیار حائز اهمیت است. ریسک‌های مترتب بر کسب و کار بانک، باید شناسایی و طبقه‌‌بندی شوند و راهکارهای درستی برای آن‌ها در نظر گرفته شود. مدیریت ریسک باید نگاهی از بالا به پایین، ترساننده و آگاه کننده داشته باشد.
