بازخوانی سروده‌ای از قاسم صرافان:
سيلی آن روز به رويت چه غريبانه زدند «آتش آن بود که در خرمن پروانه زدند»
صرافان گفت: شعر پیش رو در رثای حضرت فاطمه(س) سروده شده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری بسیج، قاسم صرافان شاعر برجسته آیینی، صاحب آثار «سرنوشت»، «حیدرانه»، «مولای گندمگون»، «خط» ، «از آهو تا کبوتر»، «هـ دو چشم» و «اتفاق»، شعری را در رثای حضرت فاطمه(س) سروده است که آن را در ذیل میخوانیم:
سيلی آن روز به رويت چه غريبانه زدند
«آتش آن بود که در خرمن پروانه زدند»
رسم اين است که پروانه در آتش باشد
«عاشقی شيوه‌ی رندان بلاکش باشد»
با گل و غنچه تو ديدی در و ديوار چه کرد؟
«ديدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد»
قامت سرو، در اين کوچه کمان خواهد شد
«چشم نرگس به شقايق نگران خواهد شد»
آه! هجده گل از آن باغ نچيديم و برفت
«بار بربست و به گردش نرسيديم و برفت»
عمر کوتاهش، گنجايش دنيا را بس
«وين اشارت ز جهان گذران ما را بس»
خانه دوست کجا؟ صحن سپيدار کجاست؟
«ای نسيم سحر آرامگه يار کجاست؟»
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۱
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
