وی مجسمه‌ای از یک ضریح ساخت و داخل ضریح یک آفتابه گذاشت! / تناولی مشاور فرح پهلوی بود و در سال 56 به عضویت کمیسیون مرکزی جشن های ایران و آمریکا درآمد...
خبرگزاری بسیج - سرویس اخبار ویژه
روزنامه ایران در صفحه 24 بخش "چهره خبر" به بازگشایی «خانه – موزه» مجسمه ساز آلات تناسلی کاخ نیاوران در دوران رژیم ستم‌شاهی پرداخت.
ایران نوشت: پرویز تناولی از بازگشایی «خانه - موزه» آثارش خبر داد. این هنرمند(!) گفت: «موزه من بعد از تعطیل شدن در زمان حضور آقای احمدی‌نژاد در شهرداری تهران، یک‌بار دیگر بازگشایی می‌شود. مجوز این موزه از وزارت ارشاد گرفته شده و در حال انجام کارهای مربوط برای بازگشایی موزه هستیم. فکر می‌کنم موزه آثار من آبان‌ماه امسال افتتاح شود. این موزه در سال 1382 با حضور هنرمندان و سفرای خارجی افتتاح شد و بازخوردهای خوبی هم داشت، اما عمرش کوتاه بود.»
درمورد پرویز تناولی گفتنی‌است، او در دهه 1340 با بودجه و تبلیغات دفتر فرح پهلوی تبدیل به سمبل هنرمندان مدرنیست شد و به سفارش دربار مجسمه‌هایی را از اندام تناسلی برای محوطه کاخ نیاوران ساخت. سال 1348، اوج دین‌ستیزی وی بود و مجسمه‌ای از یک ضریح - که برای مسلمانان نمادی قدسی است- ساخت و داخل ضریح (با عرض پوزش از خوانندگان محترم) یک آفتابه گذاشت و زیر آن نوشت که «ما همه را دوست داریم!»
ساخت این اثر دین‌ستیزانه در دهه 1340 واکنش‌های بسیاری را برانگیخت تا جایی که حتی «مجله فردوسی» -به مثابه نشریه‌ای که خود مروج ابتذال فرهنگی و غربزدگی بود- به آن اعتراض کرد(!) و نوشت که "آثار پرویز تناولی، نمایشگاهی از شارلاتانیزم فرهنگی است."
شایان ذکر است که خانه پرویز تناولی که در منطقه نیاوران تهران واقع شده و اکنون خودش پیگیر موزه شدن آن است، توسط کامران دیبا پسر عموی فرح پهلوی طراحی شده است. رابطه تناولی با فرهنگمردان وابسته به شاه به دهه ۱۳۳۰میرسد. در سال ۱۳۳۶ تناولی مجموعه از آثارش را در تهران به نمایش گذاشت که با استقبال دولتمردان عصر پهلوی روبرو شد. در همین زمان مهرداد پهلبد وزیر فرهنگ رژیم شاه به وی بورس تحصیلی را در شهر میلان ایتالیا اهدا کرد و همین سرآغاز پیوند تناولی با رژیم پهلوی برای ترویج هنر نهیلیستی غربی در ایران شد و به تدریج با دفتر فرح پهلوی ارتباطات تنگاتنگی پیدا کرد.
تناولی که از هنرمندان حامی میرحسین موسوی در ایام فتنه بود و در دهه ۱۳۴۰ به کلوپ «رشت 29» نیز رفت و آمد داشت. درباریان، مانند امیرعباس هویدا و فرح پهلوی، از رهگذر حضور در این کلوپ، به هنرمندان هوادار مدرنیسم و به ویژه هموسکسوال‌ها، لزبینیست‌ها و فمینیست‌ها کمک‌های مالی ویژه‌ای اهداء می‌کردند و هم از میان آنان، ملکه‌ای نیز به نام «ملکه هیپی‌ها» انتخاب می‌کردند.
از نشانه شناسی آثار تناولی می توان به اعتقاد عمیق وی به نهیلیسم و پوچ گرایی پی بردچند سال پیش برنامه "تماشا" در تلویزیون "بی بی سی" فارسی مستندی یک ساعته را در ستایش از پرویز تناولی پخش کرد و از او به عنوان چهره ماندگار هنر معاصر ایران یاد کرد. در همین برنامه تناولی به شرح مفهوم «هیچ» که مضمون اصلی و تم بنیادین همه آثارش هست، می پردازد و ایده ها و پندارهای هنری اش در مفهوم نهیلیستی "هیچ" خلاصه می شود.
نکته جالب توجه اینجاست که خرید آثار و مجسمه های تناولی از دولت کارگزاران توسط شهرداری تهران آغاز شد که همان زمان روزنامه کیهان به افشای نیمه پنهان تناولی پرداخت. جالب است که در زمان حاکمیت دولت اصلاحات هم یک‌میلیارد تومان منزل پرویز تناولی را خریدند و بیش از 600 میلیون تومان نیز خرج آثار وی کردند.
در دو دهه گذشته کارتل مطبوعاتی حزب کارگزاران و نشریات اصلاح طلبان همواره از این هنرمند ضد دین ستایش کرده است. برای نمونه روزنامه همشهری در 2 اسفند 1381، هنگامی که تحت سلطه حزب کارگزاران و مدیریت محمد عطریانفر بود، از تناولی به عنوان یکی از شاخص‌ترین هنرمندان نیم قرن گذشته جهان یاد نمود. روزنامه ایران به عنوان ارگان رسمی دولت اصلاحات در تاریخ 24 آبان 1382 از پرویز تناولی ستایش کرد و وی را هنرمندی نوگرا نامید! روزنامه «کلمه سبز» (ارگان رسمی میرحسین موسوی) در 30 و 31 اردیبهشت 1388 از پرویز تناولی ستایش می‌کند و دو شماره پیاپی به معرفی و ستایش از وی می‌پردازد.
تناولی مشاور فرح پهلوی بود و در سال 56 به عضویت کمیسیون مرکزی جشن های ایران و آمریکا درآمد. شهرداری تهران در دوران مرتضی الویری نیز با حمایت حجت الاسلام زم 60 اثر این مجسمه ساز و منزل مسکونی وی را برای تبدیل به موزه خریداری کرد که همان هنگام این اقدامات با اعتراض شدید هنرمندان و رسانه های ارزشی روبه رو شد.
یادآور می‌شود احمد مسجدجامعی (از اعضای اصلاح‌طلب شورای شهر تهران) در تیرماه سال گذشته با اشاره به آثار ارزشمند(!) پرویز تناولی که نه در ایران که در سطح بین المللی مورد توجه همگان(!) است، به تمجید(!) از آثار وی پرداخت و گفت:"حرمت هنر و هنرمند باید در هر شرایطی، حتی در شرایطی که حق بر عهده طرف مقابل است حفظ شود چرا که بی‌احترامی به هنر و هنرمند نتیجه‌ای جز وهن افراد و مجموعه‌ها ندارد و ما نباید شاهد چنین رفتارهایی باشیم."
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۱
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
نظرات بینندگان
لعنت به این فتنه گران سرتا پا حرام لعنت خدا بر این خدا نشناسا
آخرین اخبار
