محرم امسال هم از راه رسید و مردم مومن کردستان رخت عزای حسینی بر تن خود و خیابان ها کرده اند تا بار دیگر عشق و ارادت خود را به امام حسین(ع) و یاران باوفایش ابراز کنند.

کد خبر: ۹۱۷۱۴۳۴

۱۲ شهريور ۱۳۹۸ - ۱۲:۴۹

به گزارش خبرگزاری بسیج از کردستان، استقبال از ماه محرم در این دیار اعم از شیعه و سنی و حتی اقلیت‌های دینی آداب و رسوم خاصی دارد مراسم اعلان عزا، آئین طشت گذاری، زنجیرزنی، دستجات عزاداری، دادن نذری، توسل به دستجات عزاداری بخشی از آداب مردم این منطقه در ماه محرم است.

مردم این منطقه با سیاه پوش کردن سردر منازل، مغازه‌ها، معابر اصلی شهر و خیابان‌ها و نیز بر تن کردن جامه‌های سیاه به رسم هر سال همزمان با آغاز ماه محرم اقدام به عزاداری کرده و و عاشقان حضرت، اما حسین (ع) و ۷۲ یار باوفایش عشق و ارادت خود را هرسال در قالب عزاداری مستحکم‌تر می‌کنند.

از اواخر ماه ذیحجه هیئت‌های عزاداری، مساجد کردستان خیمه‌های عزا برپا کرده اند و به هر کجا گو ش. جان می‌سپاری نوا و نوحه یا حسین (ع) را می‌شنوی و با وجود گذشت یک‌هزار سال از شهادت امام حسین (ع) و یاران با وفایش نه تنها از عمق این حادثه کاسته نشده بلکه هر چه بیشتر می‌گذرد، این قلمرو گسترده‌تر شده و آئین‌ها باشکوه بیشتری برگزار می‌شوند.

عاشقان و سرسپردگان اهل بیت (ع) امسال هم با سینه فراغ آمده اند تا درسی نو از مدافع اسلام، رسالت، امامت و ولایت بگیرند و با شناخت بیشتر و عمیق‌تر از سیره عملی و رفتاری آن امام همام، راه و رسم عاشقی، دلدادگی و ایثار را آگاهانه‌تر و عاشقانه‌تر از همیشه مرور کنند.

صدای دسته‌های عزاداری از هر گوشه شهر به شنیده می‌شود، چه رازی در این عزاداری نهفته است که مردم این‌چنین گوی سبقت از هم می‌ربایند، این شب‌ها باید سری به هیئت‌ها بزنیم تا متوجه شویم که محبت اهل‌بیت (ع) با دل و جان مردم چه کرده است.

در میان بوی اسپند و صدای نوحه‌سرایی عزاداران می‌شود عطر دل‌انگیز بین‌الحرمین و میدان مشک را استشمام کرد، همه سعی می‌کنند تا در باشکوه برگزار شدن مراسم محرم از هم سبقت بگیرند و به اتحاد مسلمانان به‌دور از قومیت‌ها فکر می‌کنند.

سوگواری بر حسین (ع) مشق عاشقانه و عارفانه هم سفر شدن با کاروان عاشوراست، مایه سر زندگی و تلطیف روح و جان و صفای دل است برای شناخت ژرفای حماسه عظیم سرخ حسین (ع)، تقلا و تکاپویی است برای حسینی شدن، کربلایی زیستن و عاشورایی مردن.

هرچند قریب به ۱۴۰۰ سال از حادثه سرخ دشت بلا می‌گذرد و ما هنوز دل‌تنگ نوحه‌های قدیمی، سوز اشک‌ها و ضریحی شش‌گوشه هستیم، ما حسین (ع) را به تربتی که در بدو تولد با آن کاممان را برداشته‌اند و اشک روضه‌ای که با شیر مادر در خونمان عجین شده می‌شناسیم، هزار سال می‌گذرد و غم تنهایی حسین در روز عاشورا ما را می‌کشد.

مردم استان کردستان همه با بصیرت عاشورایی در عزای حسین (ع) شرکت می‌کنند تا بگویند ما ثابت‌قدمان مکتب حسینی هستیم، آن‌ها در صف عزای حسین (ع) صف‌کشیده‌اند و با تاسف می‌گویند:

«رقص زلفت سر نی دیدم و با خود گفتم بین هفتاد و دو سر کاش سری بود مرا»