رفتن به مدرسه و پای گذاشتن در آن نیز از همچون آغازهایی شیرین و لذت بخش است که آینده هر فرد با آن رقم می خورد و در این مسیر مهم و حیاتی، معلمان این انسان های فداکار و دلسوز چه قدر مهربان و فروتنانه هم پای با پاهای کودکانه ما ایستادند تا باور کنیم که باورمان دارند و پای تخته سیاه تمام بودن خود را نه بر روی تخته که بر لوح دلمان حک کردند تا بودنمان را هجی کنیم.
و اردی بهشت همراه با ترنم دل انگیز باران و بوی دلپذیر گل های یاسمن بهانه زیبایی است برای یادآوری نام بزرگ این انسان ها و بهترین خاطراتی که همه ما از آن بالیدن آغاز کردیم.
الفبای زندگی همه ما از لغات کتاب اول دبستان تا پایان عمرمان هماره قرین است با نام معلمان، این انسان های بزرگ که چون مادران شیردل، انسان های پاک و شریفی را تربیت می کنند تا تاریخ صفحات زرین خود را با نام آن ها مزین کند و نام استاد شهید مرتضی مطهری این معلم تاریخ انقلاب به حق شایسته کسوت ارزشمند این انسان هاست که فرمودند: «معلم آن کسی است که اندیشیدن را بیاموزد، نه اندیشه ها را» و امروز بسیاری از معلمان جامعه ما چه زیبا به این کسوت خود عشق می ورزند و آن را پاس می دارند.
اگر در شکل گیری انقلاب شکوهمند اسلامی شهدایی در برابر جبار زمان و ظلم و ستم طاغوت ایستادند و از جان خویش گذشتند همه آنان پای درس همین معلمان و اساتید بزرگ ستم ستیزی را آموختند و اگر در دوران دفاع مقدس انسان هایی پاک، جان بر کف نهادند و در برابر دشمن ایستادگی و مقاومت کردند و امروز کوچه های شهرمان به نام بلندشان آذین یافته است، باز از پای درس این معلمان و اساتید پرواز را فرا گرفتند و همین بود که حضرت امام خمینی(ره) بیان کردند: «معلمی شغل انبیاست»، واقعیت هم همین است چرا که کسی جز معلم نمی تواند چنین رسالت سنگینی را بر شانه های پرتوانش بسپارد.
معلمانی که چون شمع همراه با سوختن خویش که جامعه را روشنایی می بخشند، ایثار را به خوبی به منصه ظهور می رسانند و مردانگی شان را بر ورق ورق کتاب قطور انسانیت می نگارند بی هیچ توقعی و چه خالصانه نگاهشان را به افق روشن انسان ها می دوزند تا چون همیشه شاهد موفقیت و بالندگی کشور عزیزمان در همه زمینه ها باشند چراکه کشور با همین انسان ها و زمینه سازی آن ها در همه ابعاد مختلف اجتماع و برهه های حساس به شکوفایی و بالندگی خود می رسد.
و سپاس از معلم، سپاس از یک عمر تلاش کسی است که روزهای کودکی مان دست ما را گرفت و هم پای ما ایستاد و پای تخته آب، بابا و سپس نان را آموخت و پس از آن بابا آب داد، بابا نان داد و امروز ما با افتخار می نویسیم که معلم یاد داد همه مفاهیم بلند انسانی را، یاد داد آزاد و رها باشیم، یاد داد ایثار کنیم و در برابر ستم بایستیم، هم آب داد و هم نان، هم توان داد و هم آزادی و هم بزرگی و ... راستی که
درس معلم ار بود زمزمه محبتی
جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را
رقیه غلامی