هیچ ابزار فشاری برای پایبند کردن آمریکا به برجام تعریف نشده است!
مشکل اساسی تر آنجا نیست که ایران منافع زیادی برای آمریکا در برجام تعریف کرده است بلکه مسأله آنجاست که ابزار جدی برای پایبند کردن آمریکا برای اجرای دقیق برجام تعریف نکرده است. نقطه ضعف اساسی همین جاست که آمریکا هیچ ابزار دقیق قانونی برای فشار آوردن در جهت اجرا کردن برجام در متن توافقات پیش روی خود نمی بیند.
به گزارش خبرگزاری بسیج،
محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه كشورمان در مدت زمان حضور در نیویورك مصاحبه ای هم با خبرنگار نشریه امریكایی نیویوركر انجام داد.
ظریف در پاسخ به این سوال که الان آخرین سال حضور اوباما و جان كری در دولت است. شما فكر می‌كنید یك رییس‌جمهور جدید، خواه دموكرات باشد یا جمهوریخواه، چه معنایی در آینده فرآیندی خواهد داشت كه در دوران دولت اوباما شروع شد؟ جواب داد: «من بیشتر تمایل دارم كه این فرآیند در دوران دولت اوباما به ثمر بنشیند. اعتقاد من این است كه اگر چنین بشود، روسای جمهور آینده ایران و امریكا، هر دو، محافظت از آن (توافق) و ضمانت ادامه آن را در راستای منافع‌شان خواهند داد، چون ما عقیده داریم كه این توافق خوبی است. بنابراین، تمركز من این است كه ما این توافق را در طول ماه‌های باقی مانده از دوران جان كری و خودم مستحكم كنیم و اطمینان حاصل كنیم كه همه، منافع پایبندی به این توافق را درك می‌كنند.»
خبرنگار نیویوركر پرسید: «آیا شما فكر می‌كنید كه رییس‌جمهور بعدی امریكا - هر كدام از حزب‌ها كه برنده شود - احتمال دارد كه همین قدر رفتارش دوستانه باشد یا به اندازه رییس‌جمهور فعلی علاقه‌مند به مذاكره باشد؟»
ظریف گفت: «اما بسیاری از مردم در ایران، (رفتار) این دولت (امریكا) را چندان هم دوستانه نمی‌بینند.»
امیدواری ظریف به اینکه می تواند برجام را در مرحله اجرا در دوران باقیمانده از ریاست جمهوری اوباما و وزرات خارجه جان کری با بالا بردن درک منافع آن برای آمریکایی ها، به سرانجامی برساند، به گونه ای که اجرای آن به صرفه باشد، در حالی است که چندی قبل رئیس سازمان انرژی اتمی آمریکا که خود نیز یکی از عوامل موثر در مذاکرات بود به صراحت اعلام کرد که برای رئیس جمهور آینده آمریکا به لحاظ فنی امکان پاره کردن برجام وجود دارد!
ضمن اینکه در همین روزهایی که کاندیداهای آینده ریاست جمهوری در آمریکا در حال مبارزه انتخاباتی هستند، سخن از پاره کردن برجام در روز اول ریاست جمهوری یا ایجاد تغییرات در آن و... به فور شنیده می شود.
تلخ تر آنکه کارشناسان معتقدند در صورتی که هیلاری کلینتون به عنوان نزدیک ترین فرد از دیگر گزینه های دیگر به رفتار سیاست خارجه اوباما، پیروز شود، در خوشبیانه ترین وضعیت، برجام را می پذیرد ولی به شکل بسیار سخت تری ایران را برای اجرای برجام تحت فشار قرار خواهد داد!
از سوی دیگر برجام کنونی نیز منافع بسیار زیادی برای آمریکا به ارمغان آورده است که توجیه زیادی برای حفظ آن وجود دارد. بنابراین یک سوال مهم این است که در مرحله اجرا، چه منافع دیگر می خواهد مطرح بشود که آمریکایی ها را بیشتر از این امیدوار کند؟ اساسا برنامه ظریف برای اینکه آمریکایی ها درک شان از منافع اجرای برجام بالا برود چیست؟
از همه مهمتر نیز آنکه با وجود تعریف منافع برای آمریکا در برجام، آنان هر روز از قبال برجام به دنبال منافع بیشتر هستند و حدی برای درخواست مطالبات بیشتر و البته سوءاستفاده بیشتر از برجام ندارند.
حتی مشکل اساسی تر آنجا نیست که ایران منافع زیادی برای آمریکا در برجام تعریف کرده است بلکه مسأله آنجاست که ابزار جدی برای پایبند کردن آمریکا برای اجرای دقیق برجام تعریف نکرده است. نقطه ضعف اساسی همین جاست که آمریکا هیچ ابزار دقیق قانونی برای فشار آوردن در جهت اجرا کردن برجام در متن توافقات پیش روی خود نمی بیند.
آقای ظریف خود بیشتر از همه می دانند که مشکل آمریکایی ها در اجرای برجام، درک منافع اجرایی شدن این توافق نیست بلکه مسیر جدایی است که آنها در مرحله پسابرجام در حال طی کردن آن هستند. آمریکایی ها نشان داده اند که اجرای برجام را فقط برای ایران می خواهند و خود از هر طریقی، از زیر بار مسئولیت اجرای خود در برجام، آنجا که حداقل فوایدی برای ایران به همراه دارد، شانه خالی می کنند.
وزارت خارجه اگر می خواهد همین برجام نیم بند هم باقی بماند، باید رویکرد خود را بر این استراتژی قرار بدهد که هم دولت فعلی و هم رئیس جمهور آینده آمریکا را دقیقا به این درک برساند که در صورت خدشه به برجام، محتمل هزینه های زیادی خواهند شد. تنها هشدار حقیقی درباره تحمیل هزینه به آمریکا، در صورت ادامه کارشکنی در برابر ایران، همین است که مقامات حال و آینده آمریکا را چه دموکرات و چه جمهوریخواه به این نتیجه برساند که منافع آمریکا در اجرای برجام است. زیرا تاکنون آمریکایی ها تا حدود زیادی از برجام سود خود را برده اند و این ایران است که پس از دادن امتیازات زیاد، تازه به مرحله دستیابی به برخی منافع رسیده است. حتی اگر کسی با مواضعی 180 درجه مخالف با اوباما هم، در آمریکا رئیس جمهور بشود و برجام را نیز در روز اول ریاست جمهوری اش پاره کند، اوباما و تیم وزارت خارجه اش می توانند ادعا کنند که موفق بوده اند. زیرا در صورت لغو شدن برجام در این مرحله، این ایران است که دچار هزینه های سنگین شده و در برخی موارد سالها عقب افتاده و نه آمریکایی ها. بنابراین راهی جز تصحیح محاسبات آمریکا درباره آینده برجام با استفاده از منطق قاطعیت و دوری از تساهل و تسامح وجود ندارد.
منبع: جهان نیوز
ظریف در پاسخ به این سوال که الان آخرین سال حضور اوباما و جان كری در دولت است. شما فكر می‌كنید یك رییس‌جمهور جدید، خواه دموكرات باشد یا جمهوریخواه، چه معنایی در آینده فرآیندی خواهد داشت كه در دوران دولت اوباما شروع شد؟ جواب داد: «من بیشتر تمایل دارم كه این فرآیند در دوران دولت اوباما به ثمر بنشیند. اعتقاد من این است كه اگر چنین بشود، روسای جمهور آینده ایران و امریكا، هر دو، محافظت از آن (توافق) و ضمانت ادامه آن را در راستای منافع‌شان خواهند داد، چون ما عقیده داریم كه این توافق خوبی است. بنابراین، تمركز من این است كه ما این توافق را در طول ماه‌های باقی مانده از دوران جان كری و خودم مستحكم كنیم و اطمینان حاصل كنیم كه همه، منافع پایبندی به این توافق را درك می‌كنند.»
خبرنگار نیویوركر پرسید: «آیا شما فكر می‌كنید كه رییس‌جمهور بعدی امریكا - هر كدام از حزب‌ها كه برنده شود - احتمال دارد كه همین قدر رفتارش دوستانه باشد یا به اندازه رییس‌جمهور فعلی علاقه‌مند به مذاكره باشد؟»
ظریف گفت: «اما بسیاری از مردم در ایران، (رفتار) این دولت (امریكا) را چندان هم دوستانه نمی‌بینند.»
امیدواری ظریف به اینکه می تواند برجام را در مرحله اجرا در دوران باقیمانده از ریاست جمهوری اوباما و وزرات خارجه جان کری با بالا بردن درک منافع آن برای آمریکایی ها، به سرانجامی برساند، به گونه ای که اجرای آن به صرفه باشد، در حالی است که چندی قبل رئیس سازمان انرژی اتمی آمریکا که خود نیز یکی از عوامل موثر در مذاکرات بود به صراحت اعلام کرد که برای رئیس جمهور آینده آمریکا به لحاظ فنی امکان پاره کردن برجام وجود دارد!
ضمن اینکه در همین روزهایی که کاندیداهای آینده ریاست جمهوری در آمریکا در حال مبارزه انتخاباتی هستند، سخن از پاره کردن برجام در روز اول ریاست جمهوری یا ایجاد تغییرات در آن و... به فور شنیده می شود.
تلخ تر آنکه کارشناسان معتقدند در صورتی که هیلاری کلینتون به عنوان نزدیک ترین فرد از دیگر گزینه های دیگر به رفتار سیاست خارجه اوباما، پیروز شود، در خوشبیانه ترین وضعیت، برجام را می پذیرد ولی به شکل بسیار سخت تری ایران را برای اجرای برجام تحت فشار قرار خواهد داد!
از سوی دیگر برجام کنونی نیز منافع بسیار زیادی برای آمریکا به ارمغان آورده است که توجیه زیادی برای حفظ آن وجود دارد. بنابراین یک سوال مهم این است که در مرحله اجرا، چه منافع دیگر می خواهد مطرح بشود که آمریکایی ها را بیشتر از این امیدوار کند؟ اساسا برنامه ظریف برای اینکه آمریکایی ها درک شان از منافع اجرای برجام بالا برود چیست؟
از همه مهمتر نیز آنکه با وجود تعریف منافع برای آمریکا در برجام، آنان هر روز از قبال برجام به دنبال منافع بیشتر هستند و حدی برای درخواست مطالبات بیشتر و البته سوءاستفاده بیشتر از برجام ندارند.
حتی مشکل اساسی تر آنجا نیست که ایران منافع زیادی برای آمریکا در برجام تعریف کرده است بلکه مسأله آنجاست که ابزار جدی برای پایبند کردن آمریکا برای اجرای دقیق برجام تعریف نکرده است. نقطه ضعف اساسی همین جاست که آمریکا هیچ ابزار دقیق قانونی برای فشار آوردن در جهت اجرا کردن برجام در متن توافقات پیش روی خود نمی بیند.
آقای ظریف خود بیشتر از همه می دانند که مشکل آمریکایی ها در اجرای برجام، درک منافع اجرایی شدن این توافق نیست بلکه مسیر جدایی است که آنها در مرحله پسابرجام در حال طی کردن آن هستند. آمریکایی ها نشان داده اند که اجرای برجام را فقط برای ایران می خواهند و خود از هر طریقی، از زیر بار مسئولیت اجرای خود در برجام، آنجا که حداقل فوایدی برای ایران به همراه دارد، شانه خالی می کنند.
وزارت خارجه اگر می خواهد همین برجام نیم بند هم باقی بماند، باید رویکرد خود را بر این استراتژی قرار بدهد که هم دولت فعلی و هم رئیس جمهور آینده آمریکا را دقیقا به این درک برساند که در صورت خدشه به برجام، محتمل هزینه های زیادی خواهند شد. تنها هشدار حقیقی درباره تحمیل هزینه به آمریکا، در صورت ادامه کارشکنی در برابر ایران، همین است که مقامات حال و آینده آمریکا را چه دموکرات و چه جمهوریخواه به این نتیجه برساند که منافع آمریکا در اجرای برجام است. زیرا تاکنون آمریکایی ها تا حدود زیادی از برجام سود خود را برده اند و این ایران است که پس از دادن امتیازات زیاد، تازه به مرحله دستیابی به برخی منافع رسیده است. حتی اگر کسی با مواضعی 180 درجه مخالف با اوباما هم، در آمریکا رئیس جمهور بشود و برجام را نیز در روز اول ریاست جمهوری اش پاره کند، اوباما و تیم وزارت خارجه اش می توانند ادعا کنند که موفق بوده اند. زیرا در صورت لغو شدن برجام در این مرحله، این ایران است که دچار هزینه های سنگین شده و در برخی موارد سالها عقب افتاده و نه آمریکایی ها. بنابراین راهی جز تصحیح محاسبات آمریکا درباره آینده برجام با استفاده از منطق قاطعیت و دوری از تساهل و تسامح وجود ندارد.
منبع: جهان نیوز
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: