به گزارش سرویس اساتید خبرگزاری بسیج، عضو هیأت علمی اندیشه سیاسی دانشگاه تربیت مدرس که در حاشیه جلسه تجلیل از استادان مسأله یاب و ارائه کنندگان راه حلّ برای برون رفت از معضلات مردم مازندران سخن می گفت افزود؛ در دویست سال اخیر ایران چند خرده گفتمان در جریان نهایی مذاکره را به خود دیده است؛ نسل اول در صدر تاریخ تجدد بود که خواستار انحلال هویت ایرانی در غرب بود و اساساً به ذلت و تسلیم ایرانی می اندیشید؛ دوران واگذاری امتیازات قجری _ پهلوی و پیمان های ترکمانچای تا کاپیتولاسیون را شامل می شود، نسل دوم؛ خطی است که از منظر روشنفکری به دولت موقت پسا انقلاب منجر شد و از آن به خط سازش و نفوذ یاد می کنیم و عملاً موجب تحکیم جای پای سفارتخانه و همان لانه جاسوسی نظام سلطه غرب در ایران شد و به رابطین خوب آمریکا شهرت دارند.
زارعی افزود نسل سوم، خط مذاکراه است که در دولت های تکنوکرات _ لیبرال بعدی به گفتمان غالب در این جریان تبدیل و تاکنون ادامه داشته و تا به برجام و سی اف تی رسید؛ ما نمی گوییم مذاکره با دولت های مشروع ناپسند است اما می گوییم مذاکره باید حکیمانه و به دست دیپلمات حکیم باشد،
دبیر انجمن اسلامی علوم سیاسی و روابط بین الملل گفت وقتی سوفسطاییان در مذاکره جدلی و سخت و پر غوغا و طاقت فرسا، از نظر شکل و قیافه به سقراط اشکال می کردند و سعی در تحقیر او داشتند سقراط احساس حقارت نمی کرد و خود را سراسر عقل و خرد می دید و یا وقتی میخاییل گورباچف به آیت الله جوادی آملی در موضوع ارسال پیام امام خمینی اشکال متهم به دخالت در امور داخلی می کند مذاکره کننده حکیم مرعوب نمی شود و به او جواب هایی حکیمانه می دهد؛ اگر مذاکره دست حکیم باشد، حکیم ظرفیت شناس است و با ظرفیت و هویت ملی مذاکره را اداره می کند و خودش اداره نمی شود ما نیازمند دیپلمات های حکیم هستیم منظور من از حکمت، فلسفه بحثی نیست، معقولیت و استحکام عقلی در شناخت ظرفیت ملی خود و شناخت اندازه حریف در مقدار واقعی اش است؛
آمریکا حدوداً ۲۴۲ سال و سه ماه سن و سال دارد. آیا صحبت های مذاکره کنندگان ایران ۷۰۰۰ هزار ساله در برجام در اندازه ظرفیت تاریخی و علمی و عقلی ما بوده است؛
سفارتخانه آمریکا در ایران فتح شد اما هنوز فتح الفتوح اصلی اتفاق نیفتاد؛ برای این که پس از فتح لانه جاسوسی؛ چالش ذهن برخی کارگزاران، جانشین سفارتخانه آمریکا شده است، خطر بزرگتر از لانه جاسوسی استقرار این چالش ذهنی در برخی کارگزاران منفعل و عمدتاً بروکرات است که نوعی بی حکمتی در شناخت خود و ظرفیت ملی است می‌باشد.