می شود آب،کارگر خاموش
رنج تولیدمی کشد،بر دوش
همه مدیون کارگر، باشند
جیره خواران برزگرباشند
؛-----------------------------؛
کا ر گر ها ، عز یز ایرا نند
صادق ومخلص وپریشانند
کمترین دستمزد می گیرند
جملگی در ردیف نیکانند
بار سنگین، زندگی بر دوش
غزل دردو رنج ،می خوانند
حد ا قل حقوق ، روزی شان
د ر تکا پو ی لقمه ای ، نانند
به حلا ل وحر ا م ، معتقدند
تا بع د ین و شرع و میزانند
با شر ا فت تر ین ا نسان ها
چه قدر در ملاک ؛ا ر ز ا نند
وقت جنگ وجهاد ، درمیدان
فکر ناموس و دین و ایرانند
رخ شان سرخ باشدازسیلی*
ظاهرا ، شادمان و خندانند
خلوت د ر د ناکشان ، غصه
بینو ا یا ن ، همیشه گریانند
زود این قشر ،پیرخواهدشد
چون زفردای خود،هراسانند
عده ای ، مترفان بی دینند
ناز پر و ر د گا ن شیطانند
دستشان، درخزانه ی ملت
جیره خواران روز بحرانند
خون اشراف،دررگ آنهاست
نا ز دارند ، چونکه سلطانند
ازخدابیخبر ،به خودمشغول
از عد ا لت ، بسی گریزانند
مترفان ،در رفاه ، مستغرق
آدم نو رسید ه ر ا مانند**
سر هفته "دبی" رزرو شده
سر هر ما ه ، ا نگلستا نند
کی؟ به دامانشان فتد آتش
کی شود دید ، کنج زندانند
ا ی خد ا و ند عا دل مطلق
این وقیحان ، هماره نادانند
؛-----------------------------؛
*درعین فقرباسیلی صورت
خودرا،سرخ نگهمیدارند.
**تازه به دوران رسیده ها