بتول سرکانی مسئول بسیج جامعه زنان سپاه بیت المقدس کردستان صبح امروز در دیدار با همسر شهید سعید نصیری از پیشمرگان مسلمان کُرد که در سال ۶۲ در روستای تنگیسر به شهادت رسیدند، بر نقش بی بدیل مادران و همسران شهدا در تربیت موفق فرزندانی انقلابی تاکید کرد.
به گزارش خبرگزاری بسیج از کردستان، دایه زمانه که ۷ دهه از زندگیش را پشت سر گذاشته است و تک و تنها در گوشه‌ای از محله‌ی خیابان شهدای سنندج زندگی می‌کند، با گریه و ماتم از روز‌های تلخ شهادت همسرش برایمان می‌گوید اینکه صاحب دو فرند دختر و دو فرزند پسر بود و توانست با سختی‌های زندگی آن‌ها را به کمال و رشد برساند...
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، بتول سرکانی مسئول بسیج جامعه زنان سپاه بیت المقدس کردستان صبح امروز در دیدار با همسر شهید سعید نصیری از پیشمرگان مسلمان کُرد که در سال ۶۲ در روستای تنگیسر به شهادت رسیدند، بر نقش بی بدیل مادران و همسران شهدا در تربیت موفق فرزندانی انقلابی تاکید کرد.
وی گفت: نقش بی‌بدیل مادران و همسران شهدا در تربیت موفق فرزندان انقلابی که میراث داران شایسته شهدا هستند باید بعنوان الگوی عملی در جامعه تبیین و ترویج شود.
سرکانی با بیان اینکه قطعا اجر خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران کمتر از اجر جهاد و شهادت نیست خاطرنشان کرد: نقش‌آفرینی همسران شهیدان در عرصه خانواده و اداره هنرمندانه زندگی با وجود مشکلات هشت‌سال دفاع مقدس و زحمات شبانه‌روزی این تلاشگران بی‌ادعا، ولی مثبت و اثرگذار، صحنه‌های ارزشمند و باشکوهی در دفتر افتخار زنان تاریخ این سرزمین ثبت کرد، تا جایی که برخی جنبه‌های زندگی آنان می‌تواند الگو و راهنمای زندگی زنان عصر حاضر باشد.
دل تنگ دایه زمانه از زمانه سخت روزگار
دایه زمانه که ۷ دهه از زندگیش را پشت سر گذاشته است و تک و تنها در گوشه‌ای از محله‌ی خیابان شهدای سنندج زندگی می‌کند، با گریه و ماتم از روز‌های تلخ شهادت همسرش برایمان می‌گوید اینکه صاحب دو فرند دختر و دو فرزند پسر بود و توانست با سختی‌های زندگی آن‌ها را به کمال و رشد برساند، اما در کمال ناباورزی در روز‌های سخت انقلاب در حالیکه در روستای تنگیسر همراه شهید رحمانی در لحظه لحظه عملیات حضور داشت، شب مورد هجوم ضد انقلاب قرار می‌گیرد و در ۲۲ مهر ماه سال ۶۲ به درجه رفیع شهادت نائل می‌آید.
از سختی‌های زندگیش که سوال می‌پرسیم می‌گوید؛ راضی هستم به رضای خدا، زیرا «شما وقتی زخمی روی دستتان باشد و مدام روی آن زخم نمک بزنید، چطور می‌شود؟ جگر مادر همان است. آتش دل مادرو همسر خاموش شدنی نیست.»، اما همه این‌ها باعث نمی‌شود مادر ذره‌ای از اعتقاداتش کوتاه بیاید.
دل پر عاطفه مادری سر جای خودش و الگوی صبر و استقامت بودنش نیز همچنان پابرجاست، چرا که بعد از شهادت همسرش دو دخترش را در حادثه‌های مختلف از دست می‌دهد و پسرش هم به بیماری لاعلاج گرفتار می‌شود و بار زندگی را روز به روز بر دوشش سنگین‌تر می‌کند.
اما با همه‌ی این وجود سختی‌ها که اشک را با گوشه‌ی چادر سفیدش پاک می‌کند می‌گوید ان شاءالله سپاه همیشه مستدام و برقرار باشد چرا که امنیت و آسایش امروزمان را مدیون این پاسداران هستیم.
مادر از همه تشکر می‌کند که به دیدارش رفته اند، او می‌گوید که این دیدار‌ها یک دنیا برایش ارزش دارد...
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از کردستان، بتول سرکانی مسئول بسیج جامعه زنان سپاه بیت المقدس کردستان صبح امروز در دیدار با همسر شهید سعید نصیری از پیشمرگان مسلمان کُرد که در سال ۶۲ در روستای تنگیسر به شهادت رسیدند، بر نقش بی بدیل مادران و همسران شهدا در تربیت موفق فرزندانی انقلابی تاکید کرد.
وی گفت: نقش بی‌بدیل مادران و همسران شهدا در تربیت موفق فرزندان انقلابی که میراث داران شایسته شهدا هستند باید بعنوان الگوی عملی در جامعه تبیین و ترویج شود.
سرکانی با بیان اینکه قطعا اجر خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران کمتر از اجر جهاد و شهادت نیست خاطرنشان کرد: نقش‌آفرینی همسران شهیدان در عرصه خانواده و اداره هنرمندانه زندگی با وجود مشکلات هشت‌سال دفاع مقدس و زحمات شبانه‌روزی این تلاشگران بی‌ادعا، ولی مثبت و اثرگذار، صحنه‌های ارزشمند و باشکوهی در دفتر افتخار زنان تاریخ این سرزمین ثبت کرد، تا جایی که برخی جنبه‌های زندگی آنان می‌تواند الگو و راهنمای زندگی زنان عصر حاضر باشد.
دل تنگ دایه زمانه از زمانه سخت روزگار
دایه زمانه که ۷ دهه از زندگیش را پشت سر گذاشته است و تک و تنها در گوشه‌ای از محله‌ی خیابان شهدای سنندج زندگی می‌کند، با گریه و ماتم از روز‌های تلخ شهادت همسرش برایمان می‌گوید اینکه صاحب دو فرند دختر و دو فرزند پسر بود و توانست با سختی‌های زندگی آن‌ها را به کمال و رشد برساند، اما در کمال ناباورزی در روز‌های سخت انقلاب در حالیکه در روستای تنگیسر همراه شهید رحمانی در لحظه لحظه عملیات حضور داشت، شب مورد هجوم ضد انقلاب قرار می‌گیرد و در ۲۲ مهر ماه سال ۶۲ به درجه رفیع شهادت نائل می‌آید.
از سختی‌های زندگیش که سوال می‌پرسیم می‌گوید؛ راضی هستم به رضای خدا، زیرا «شما وقتی زخمی روی دستتان باشد و مدام روی آن زخم نمک بزنید، چطور می‌شود؟ جگر مادر همان است. آتش دل مادرو همسر خاموش شدنی نیست.»، اما همه این‌ها باعث نمی‌شود مادر ذره‌ای از اعتقاداتش کوتاه بیاید.
دل پر عاطفه مادری سر جای خودش و الگوی صبر و استقامت بودنش نیز همچنان پابرجاست، چرا که بعد از شهادت همسرش دو دخترش را در حادثه‌های مختلف از دست می‌دهد و پسرش هم به بیماری لاعلاج گرفتار می‌شود و بار زندگی را روز به روز بر دوشش سنگین‌تر می‌کند.
اما با همه‌ی این وجود سختی‌ها که اشک را با گوشه‌ی چادر سفیدش پاک می‌کند می‌گوید ان شاءالله سپاه همیشه مستدام و برقرار باشد چرا که امنیت و آسایش امروزمان را مدیون این پاسداران هستیم.
مادر از همه تشکر می‌کند که به دیدارش رفته اند، او می‌گوید که این دیدار‌ها یک دنیا برایش ارزش دارد...
انتهای پیام/7727
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: