به گزارش خبرگزاری بسیج به نقل از مهر، در حالی که آمریکا تهدیدهایی را علیه ایران در خصوص اعزام نفتکش به ونزوئلا مطرح کرده بود دومین نفتکش ایرانی نیز وارد آب‌های ونزوئلا شد.
روز گذشته نیز نخستین نفتکش ایرانی به نام «فورچون» وارد آب‌های ونزوئلا شده بود و با اسکورت ناوهای جنگی ونزوئلا در یکی از بنادر این کشور پهلوگیری کرد.
ورود نفتکش‌های سوخت ایران به ونزوئلا در شرایطی است که پیشتر آمریکا در رویکردی خصمانه مدعی جلوگیری از ورود نفتکش‌های ایرانی شده بود.
شب گذشته نیز «نیکلاس مادورو»، رئیس جمهور ونزوئلا پس از ورود اولین محموله سوخت ایران از حمایت‌های ایران قدردانی کرد و گفت: ایران و ونزوئلا هر دو خواهان صلح هستند و از حق تجارت آزادانه در دریاهای آزاد برخورداریم.
وی همچنین از ایران و ونزوئلا به عنوان مردمی انقلابی یاد کرد که هرگز در مقابل «امپراطوری آمریکا» به زانو در نخواهند آمد.
مادورو در عین حال ورود اولین کشتی حامل سوخت متعلق به ایران به ونزوئلا را ثمره امضای توافق جامع همکاری بین تهران و کاراکاس عنوان کرد.
در خصوص این موضوع خبرنگار مهر گفتگویی با پروفسور «نادر انتصار» رئیس دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آلاباما آمریکا انجام داده که در ادامه می‌آید.
* نفتکش ایران علیرغم تهدیدهای آمریکا به ونزوئلا رسید. آمریکا پیشتر ایران را برای این اقدام تهدید کرده بود. آیا این تهدید مبنای حقوقی داشته است؟
خیر. این تهدید مبنای حقوقی نداشت. البته دولت کنونی آمریکا در بسیاری از اقداماتی که انجام می‌دهد قوانین بین المللی را زیر پا می‌گذارد و تصمیمات خود را روی قانون جنگل می‌گیرد.
* چرا آمریکا نتوانست تهدیدات خود را علیه این نفتکش‌ها عملیاتی سازد؟
اگر آمریکا به نحوی نفتکش ایران را مصادره می‌کرد به عنوان راهزن و دزد دریایی در چشم بسیاری از کشورها حتی همپیمانان خود شناخته می‌شد و دولت ترامپ تصمیم گرفت که فعلاً این دردسر سیاسی را برای خودش درست نکند چون ضررش بیشتر از منفعتش بود. دلیل دیگرش این بود که آمریکا نگران بود که این دزدی دریایی ممکن است که به عملی مشابه در خلیج فارس بر علیه نفتکش‌های آمریکایی و یا همپیمانان آمریکا منتهی شود.
* به نظر می‌رسد ترامپ برای رهایی از انتقادات علیه خود به خاطر کوتاهی در بحث کرونا و متوجه ساختن افکار عمومی به یک موضوع خارجی سعی در ایجاد تنش بیشتر با ایران دارد. آیا شما با این تحلیل موافق هستید؟
ایجاد تنش بیشتر با ایران یکی از راه‌هایی است که ترامپ برای رهایی از انتقادات علیه خود به خاطر کوتاهی در بحث کرونا ممکن است انتخاب کند. احیای یک جنگ نیمه سرد بر علیه چین راه دیگری است که ترامپ و همفکرانش ممکن است انتخاب کنند چون حملات لفظی آمریکا به چین تشدید شده است. اصلاً پایه رژیم حاکم در آمریکا از همان اولین روزهایی که ترامپ سر کار آمد روی ایجاد تشنج دائم داخلی و خارجی بنیان گذاشته شده است.
*به نظر شما ترامپ در سال آخر که منجر به انتخابات است روابط با ایران را چگونه پیش خواهد برد؟ آیا سعی می‌کند تنش را بالاتر ببرد یا باب مذاکره را باز کند؟
به نظر من ترامپ در دو راه موازی حرکت خواهد کرد. یعنی از یک طرف تنش با ایران را در برخی موارد بالاتر خواهد برد بخصوص اگر فکر کند که پایه داخلی خود و شانس دوباره انتخاب شدنش تضعیف شده است.
از طرف دیگر ترامپ به تلاش خود برای فشار بر ایران برای مذاکره ادامه خواهد داد چون او و دستگاه سیاست خارجی دولت آمریکا هنوز به این عقیده دارند که سیاست «فشار حداکثری» ایران را مجبور به مذاکره و تسلیم در مقابل آمریکا خواهد کرد. برای وزیر خارجه آمریکا مایک پومپئو و یارانش مذاکره یعنی ادامه جنگ ولی از طریق مسالمت آمیز است.