پیک دوم کرونا ناشی از مقاومت پنهان اجتماعی در برخورد و تعامل با این ویروس بود، به همین دلیل با پرهیز از عادی انگاشتن و رعایت فاصله‌گذاری‌ها سعی شد تا بیماری کنترل شود بسیاری از تجمعات و آمد و شدهای اجتماعی به درست و یا غلط محدود شد؛ همه محدودیت‌ها به راحتی توسط ستاد کرونا اعلام و اجرا می‌شد اما دهه محرم و عزاداری امام حسین(ع) از جنس مقولات گذشته نبود، مراسمی که بدون شک سامانه‌ای الهی برای یارگیری و تهذیب نفس و آماده‌سازی و زمینه‌سازی برای ظهور هست را نمی‌شد تعطیل کرد، سامانه‌ای که از آدم(ع) تا خاتم(ص) مکلف به آن بوده‌اند از همین روی نیاز به برنامه‌ریزی درست داشت، جنس مراسم عاشورا حتی با شب‌های قدر نیز متفاوت بود، و یقینا مدیریتی متفاوت را می‌طلبید، اگرچه فرصت و فهم محدود از این مراسم مانع ابلاغ و اجرای یک پروتکل حساب شده بود اما بحمدلله شور حسینی امسال به بهترین شکل خود با شعور حسینی عجین شد و حقیقتا شاهد تبلور و تجسم بلوغی مثال زدنی در روش و مشی عزاداری‌ها بودیم.
متدینین و عزاداران واقعی متعالی‌ترین شکل مواجهه با آین ویروس را در جهان به نمایش گذاشتند و نشان دادند فارغ از تعصب کورکورانه به شعائرشان پایبند هستند و به ارزش‌هایشان اعتزاز می‌کنند، در بحبوبه اما و اگر مدعیان تمدن برای زدن یا نزدن ماسک در آمریکا و اروپا، بزرگ‌ترین هیئت‌ها در کشور شکل عزاداریشان را تغییر دادند، و رسم گریه برای سید الشهدا(ع) را از جماعت چندصدهزار نفری به دسته‌جات خیابانی محدود کردند و زیباترین تابلو از وحدت و برادری را به نمایش درآوردند، به قلب کوچه و خیابان زدند و مصداق «طبیب دوار بطبه» شدند و آنهایی که تجمعات را برپا کردند آنچنان فاصله‌گذاری را رعایت کردند که خود ما نیز متحیر بودیم و اوج این شعور در نماز عاشورا بود، اگرچه سینه‌زنی و زنجیرزنی‌ها محدود شد اما نماز بیش از هر زمانی جلوه‌ای مثال زدنی پیدا کرد و در فضای باز به بهترین شکل برگزار شد.
مردم نشان دادند همیشه نمره‌شان ۲۰ است مشروط به اینکه دغدغه‌ها را درک کنند و در برنامه‌ها مشارکت داده شوند. البته در این بین استثنائاتی بود، عده‌ای که به هیچ وجه نمی‌شود نام عزادار بر آنها نهاد همان سبک و سیاق جاهلی را پیش گرفته‌اند، اما اکثریت مردم به امر ولی امرشان به دستورالعمل‌های ستاد تمکین کردند.
امیدوارم هم مردم و هم مسئولین از تجربه محرم برای مدیریت بحران‌های مشابه بهره ببرند، باید و نبایدهای روی کاغذ، روی کاغذ به باد می‌روند اگر فراموش کنیم که مخاطب آن مردمی هستند که همیشه تاریخ را در برابر اقداماتشان متحیر کرده‌اند.
یادداشت از دکترعاطفه سمایی، معاون درمان دانشکده علوم پزشکی اسدآباد
انتهای پیام/