از فرنگ برگشته غُرغُر میکند.
جنس داخل را تمسخر میکند.
آمده با مدرکی از آن بلاد.
پست نابی را تدبُّر میکند.
ادعا کرده که دارد اعتبار.
هر کجا مشق تکبُّر میکند.
دور از چشمان غم بار وطن.
با عدو سر را در آخور میکند.
از طمع غافل ز کید دشمنان.
غیر خود را خود تصور میکند.
همچنان قارون دارد حرص مال.
بر ضعیفان نان آجر میکند.
زردی رویش نصیب دیگران.
رنگ روی خود چنان دُرّ میکند.
ازشکم سیری و وصف حال او.
گفته اند در خواب خُرخُر میکند.
سهم طشت بینوایان قطره ای.
با سیاست سهم خود کُر میکند.
با چپاول در خزان عدل و داد.
گردن خود را چو قلدر میکند.
از سرش تا پا گشته اجنبی.
از بد و خوبش تشکر میکند.
نوکران انبوه اطرافش به صف.
در سرایش آب شُرشُر میکند.
تا بگوش آید درد و حرف دین.
او فرار از هر تذکر میکند.
شاد از تحریم بر میهن شده.
جیب‌ها را در خفا پر میکند.
مرد و زن کوشا دررشد وطن.
او به حال خود تفکر میکند.
هر چه را بیند تولید وطن.
او از آن حس تنفر میکند.
ارزش و هنجار نزدش بی بها.
او به غربی‌ها تفخُّر میکند.