ایرانِ من، تو مهرِ تابانِ جهانی
تو تا ابد،ای بهترین بر جا بمانی
ایرانِ من،ای نازنین مرزِ گُهر بار
تو شاهدِ روئیدنِ پیر و جوانی
گر خصم خواهد از طمع بر تو بتازد
با مردمِ ایران زمین تنها نمانی
هر دشمنی گر پا نهد بر خاکِ ایران
عرضِ ندامت کرده تا گیرد امانی
ایرانِ منِ ترسی ندارد از پلیدان
تو حقِ مظلومانِ عالم را سِتانی
هر کس به دنیا سرزمینی اَمن خواهد
تو در جهانِ ظلم و جور تنها مکانی
ایرانِ من عشقِ تو را در دل نهادیم.
چون با همه ایرانیان بس مهربانی
هر کس به دنیا نامِ ایران را شنیده
گفته:تو مهدِ عالمان و شاعرانی
گفته رسول خاتم (ص) اندر مدحِ ایران
گر علم باشد در ثریا می‌توانی
از عشقِ ایرانی به سالارِ شهیدان
با یوسفِ زهرا (عج) تو در یک کاروانی
بر درگهِ یزدان، شاکر گشته ایران
آن اخترِ هشتم رضا (ع) در او نشانی
ایرانِ من، مرزِ دلیران و شهیدان
داری تو در خود رهبرانِ آسمانی
در فتنه‌ها تو غم مخور اِی نازنینم
دادی به ما درسِِ بصیرت هر زمانی