به گزارش خبرگزاری بسیج، «ایرج رستمی» در سال ۱۳۲۰ در آشخانه متولد شد. وی فرزند خانواده‌ای بود که عشق به اهل بیت و علمای اسلام در فضای آن خانه موج می‌زد.
ایرج دوران تحصیلی خود را با موفقیت در آشخانه طی کرد و علاوه بر آنکه در درس شاگرد نمونه بود در عمل نیز آدمی جسور و مودب بود و در دوران تحصیل همیشه یاری رسان کوچک‌تر از خود بود.
وی پس از پایان دوران تحصیل مقدماتی، راهی دوره سربازی در مشهد مقدس شد و پس از اتمام دوران سربازی با توجه به جثه و توانمندی های فردی که داشت به ارتش پیوست و جهت خدمت، به نیروی هوا برد شیراز منتقل شد و همزمان با خدمت در ارتش موفق به اخذ دیپلم شد و توانست به دانشگاه افسری نیز راه پیدا کند. او دوران موفقی را در ارتش سپری کرد و در سال ۱۳۴۶ در شیراز ازدواج کرد.
ایرج رستمی با اوج گیری انقلاب مردم به رهبری امام خمینی به انقلابیون پیوست و پس از پیروزی انقلاب و با گسترش دامنه آتش فتنه داخلی از سوی ارتش به کردستان اعزام شد و از آن جا به بعد بود که رشادت ها و مهارت‌های شهید از چشمان تیز‌بین شهید چمران دور نماند و رستمی را به جانشینی خود در آورد و با آغاز جنگ، راهی جبهه های حق علیه باطل شد.
تعبیر رهبر انقلاب از نورانیت شهید رستمی
رهبر معظم انقلاب در سفر سال ۹۱ خود به استان خراسان شمالی در جمع بسیجیان با ذکر خاطره‌ای پیرامون مراتب مجاهدت، ایثار و شجاعت شهید رستمی فرمودند: معروف بود در دوران دفاع مقدس می‌گفتند فلانی نور بالا می‌زند، روشن است، یعنی به‌زودی شهید خواهد شد، این نورانیت حضور بسیجی بود، این را من خودم مشاهده کردم، نه یک بار و نه دو بار، یک موردی که مربوط به همین استان شماست، بد نیست عرض کنم یک سرگرد ارتشی که بعد ما فهمیدیم ایشان اهل آشخانه است ـ سرگرد رستمی ـ به‌میل خود به‌صورت بسیجی آمده بود در مجموعه گروه شهید چمران آنجا فعالیت می‌کرد.
بنده مکرراً او را می‌دیدم می‌آمد، می‌رفت، یک شبی با مرحوم چمران نشسته بودیم راجع به مسائل جبهه و کار‌هایی که فردا داشتیم صحبت می‌کردیم در باز شد، همین شهید رستمی وارد شد، چند روزی بود من او را ندیده بودم، دیدم سرتاپایش گل‌آلود است؛ این پوتین‌ها گل‌آلود، بدنش خاک‌آلود، صورتش خسته، ریشش بلند، اما چهره را که نگاه کردم دیدم مثل ماه می‌درخشد، نورانی بود.
روز‌های قبل من این حالت را در او ندیده بودم، رفته بود در یک منطقه عملیاتی آنجا فعالیت زیادی کرده بود حالا آمده بود می‌خواست گزارش بدهد. او بعد از چندی به شهادت رسید، ارتشی بود، اما آمده بود بسیجی وارد میدان شده بود فعالیت می‌کرد، مجاهدت می‌کرد، حضور فداکارانه داشت ـ در همان مجموعه بسیجی شهید چمران ـ بعد هم به شهادت رسید، این نورانیت را خیلی‌ها دیدند ما هم دیدیم.
وی سرانجام در بامداد ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ بر اثر اصابت گلوله توپ دشمن در منطقه دهلاویه به شهادت رسید.
مصطفی چمران پس از شنیدن این خبر گفت: خداوند ایرج رستمی را دوست داشت و برد، اگر ما را هم دوست می‌داشت می برد. این سخن طول زیادی نکشید که چمران هم در همان منطقه به شهادت رسید./عصر اترک