شیدا صادقی بانوی هنرمند اهل اراک در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج با اشاره به ابعاد این هنر اظهار کرد: در رشته نقاشی شیشه که قدمت آن به قبل از اسلام بازمی‌گردد، رنگ‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که کلا کانی، یعنی طبیعی و قابل پخت هستند.
وی افزود: البته این حرفه را نباید با حرفه «ویترای» که نقاشی روی شیشه است اشتباه گرفت. در رشته مینای شیشه که یک کار کامل ایرانی است محصولات بعد از نقاشی، وارد کوره و پخته و رنگ‌ها ثابت میشود و به خورد شیشه می‌رود و محصول قابل شستشو میشود اما در «ویترای» که محصول اروپاست چون حلال آن، تینر است و پخته نمی‌شود استفاده از ظروف و محصولات آن کیفیت پایین دارد و بعضا می‌تواند بیماری‌زا هم باشد اما در مینای شیشه، محصولات، کامل بهداشتی و حتی با خراش و شست‌وشو هم از بین نمی‌رود.
صادقی گفت: محصولات نقاشی یا همان مینای شیشه می‌تواند تا حدود ۹۰۰ سال عمر کند مگر اینکه آن محصول، شکسته و یا به نحوی از آنجا از بین برده شود.
وی گفت: حدود ۴ سال است در این رشته فعال است و حدود یک سال و نیم نزد استادی اصفهانی به نام استاد حبیبی، شاگردی کرده و این رشته فرموش و منسوخ‌شده در استان مرکزی را بار دیگر زنده کرده است.
صادقی افزود: بیشتر روی شیشه‌های دست‌ساز با سبک قدیمی مانند لاله‌های نوروزی کار می‌کند تا اصالت ان نیز حفظ شود و محصولات مینای شیشه باید یکبار به کوره برود، اما کار‌های طلاکاری شده یا همان «نقاشی آب طلا» ممکن است ۲ تا ۳ بار به کوره برده تا به خوبی پخته شود.
بانوی هنرمند اراکی که دارای مدرک کارشناسی است، درباره گسترش و نفوذ این رشته در استان‌های دیگر کشور گفت: مینای شیشه در برخی مناطق کشور وجود دارد اما بیشتر در استان اصفهان مشاهده میشود.
وی افزود: همچنین برای طراحی برخی کار‌ها مثل طرح سنتی «گل مرغ»، بعضا تا ۲ هفته وقت می‌گذارم اما برخی کار‌ها را حتی می‌توان تا یک ساعت به سرانجام رساند.
صادقی گفت: درآمد ناشی از این حرفه متوسط است. رنگ‌های کانی و طبیعی، روغن مخصوص، تینر و بنزین و قلموی مخصوص از جنس دم سمور، از جمله موادی است که در این هنر از آنها استفاده میشود.
گفتگو از محمد جعفرآبادی
انتهای پیام/