به گزارش خبرگذاری بسیج به نقل از روابط عمومی وتبلیغات لشکر ۱۴ حضرت امام حسین (ع) رزمندگان و بسیجیان گردان ۱۰۹ امام حسین (ع) حهت آماده سازی مقدمات تشییع وخاکسپاری پدر شهیدان ضیایی همراهی و همکاری می نمایند.
فرمانده این گردان بیان داشت : پدران معظم شهدا با صبر و استقامت در فراق فرزند شهید خود، تجلی بخش گوهر شهادت در جامعه و سرچشمه جاودان ایثار و فداکاری هستند، هیچ قلمی یارای وصف این صبر و ایثار نیست، آنگاه که تمام دارایی یک پدر، فرزند است و چه سعادتی از این بالاتر که پدری حسینی وار، تمام دارایی‌اش را در راه اعتقادات راستینش فدا کند و جوانان برومند خود را جانانه برای شهادت در راه دین ، وطن و ناموس و پاسداری از نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و ولایت فقیه، رهسپار نماید.
مرحوم حاج محمد ضیایی پدر گرامی چهار شهید، شهیدان سرافراز، مجید ضیایی، اصغر ضیایی، خدابخش ضیایی، محمد ضیایی ، پس از سال‌ها صبر و بردباری، ندای حق را لبیک گفت و به سوی معبود خویش شتافت، که به روح پاک این سفرکرده و ارواح تابناک فرزندان شهیدش درود می‌فرستیم.
ضمن عرض تسلیت به خانواده محترم شهیدان ضیایی، از پروردگار متعال علو درجات برای آن عزیز سفر کرده و شکیبایی و صبر جمیل برای بازماندگان را مسألت داریم، ان شاء اللّه روح بلند آن مرحوم با سالار و سرور شهیدان ، اباعبدالله الحسین (ع) محشور و گردد.
لازم به ذکر است که مجید فرزند اول در سن ۱۲ سالگی در تظاهرات پیش از انقلاب به دست نیرو‌های پهلوی به شهادت رسید.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ، محمد پدر خانواده به عضویت جهاد درآمد و مدتی بعد در سپاه پاسداران عضو شد، جنگ که شروع شد، خدابخش ۱۴ ساله، اصغر ۱۶ ساله، محمدرضا ۱۷ ساله و عبدالله عزم رفتن کرده بودند، مادر این نوجوانان روبروی پسرش که حالا رشید شده بود، ایستاد و گفت: «امام حسین بچه شش ماهه اش را داد تو شانزده سال داری. برو جبهه. اصغر از شوق پر کشید. ساک سفرش را برداشت و پیشانی مادر را بوسید.»
سال سوم متوسطه را می‌خواند و بسیار باهوش بود، همراه خدابخش به جبهه رفت و محمدرضا هم که چهارده سال بیشتر نداشت با دستکاری شناسنامه اش عازم منطقه شد.
اصغر ضیایی دوازدهم شهریور سال ۱۳۶۰ در جنوب کرخه به شهادت رسید.
خدابخش نیز سه ماه بعد یعنی روز پانزدهم آذر ۱۳۶۰ در محور بستان و در عملیات طریق القدس به شهادت رسید.
محمد رضا فرزند دیگر یازدهم آبان سال ۱۳۶۱ در عملیات محرم و در محور -عین خوش- به شهادت رسیده بود.
سه پسر در جنگ شهید شده بودند و باز برادر چهارم «عبدالله» و پدر در منطقه بودند. عبدالله بار‌ها مجروح شد و بعد از بهبودی نسبی دوباره عازم می شد.